Nerwica lękowa

nerwica lękowa

Nerwica lękowa to termin używany do podsumowania objawów klinicznych, które łączy grupę zaburzeń psychicznych związanych z lękiem i regulacją emocji. Obecnie są one znane jako zespół lęku napadowego lub uogólnione zaburzenie lękowe. Kiedy lęk przejmuje kontrolę nad życiem chorego i ogranicza codzienne funkcjonowanie, można mówić o nerwicy lękowej. Co to za choroba?

Nerwica lękowa – co to jest?

Nerwica lękowa jest to zaburzenie nerwicowe, które charakteryzuje się przewlekłym nierealistycznym lękiem, często podkreślanym ostrymi epizodami lęku lub paniki. Stres emocjonalny często wywołuje niepokój, któremu trzeba dać upust, gdy wewnętrzne impulsy emocjonalne powodują konflikt. Dzieje się tak dlatego, że psychologiczne mechanizmy obronne chronią je przed świadomością jednostki. Kiedy jednak lęk zaczyna być paraliżujący i wpływa na codzienne funkcjonowanie, mówi się o patologicznym zaburzeniu, które wymaga leczenia.

Jakie objawy daje nerwica lękowa?

Co odróżnia nerwicę lękową od innych rodzajów nerwicy? Przede wszystkim wrażliwość na bodźce, które można interpretować jako zagrożenie. Gdy na przykład jakaś sytuacja lub zdarzenie, które pojawiają się w świadomości osoby chorej i przyciągają jej uwagę, są postrzegane jako znak zbliżającego się niebezpieczeństwa. Każda potencjalna oznaka zagrożenia lub dyskomfortu podsyca narastający w niepokój i szybko dochodzi do nagłego kryzysu, w którym „zatraca się kontrolę” na kilka lub kilkanaście minut.

Nerwica lękowa daje fizyczne objawy, które manifestowane są m.in.

  • przyspieszeniem tętna,
  • drżeniem ciała,
  • zimnymi potami,
  • zawrotami głowy,
  • poczucie skrajnego lęku,
  • problemami trawiennymi,
  • kłuciem za mostkiem.

Nerwica lękowa – jak leczyć?

Nerwicę lękową leczy się podczas psychoterapii. Na początku szuka się źródła tego, co generuje lęk i pozwala pacjentowi stopniowo oswajać się z tym, co wywołuje objawy i atak paniki. Oznacza to przejście przez stopniową ewolucję, w której pod koniec terapii poziom dyskomfortu i nasilenie objawów jest na tyle niski, że nie wpływa znacząco na jakość życia pacjenta.